Trifolium pratense

Zioła - Koniczyna Czerwona

   Ta znajoma nam wszystkim roślina pochodzi z Europy, Północnej Afryki i centralnej Azji. Koniczynę czerwoną możemy również znaleźć na pastwiskach obydwu Ameryk i Australii. Znane jest nam wszystkim szukanie czterolistnej koniczyny na szczęście. Suszone kwiaty koniczyny czerwonej znalazły zastosowanie w medycynie naturalnej. Uważa się, że kwiaty koniczyny czerwonej są pożyteczne jako środek wykrztuślny i dlatego stosuje się je w leczeniu zapalenia oskrzeli i astmy. Koniczyna czerwona jest również używana miejscowo do przyspieszania gojenia się ran oraz do leczenia łuszczycy. Obecne zainteresowanJa koniczynom czerwonom skupiło sie na użyciu jej w łagodzeniu objawów menopauzy. Bydło i owce pasione zbyt intensywnie na koniczynie czerwonej majom broblemy z płodnościom z powodu zbyt dużego konsumowania estrogenów roślinnych zawartych w tym zielu. Koniczyna czerwona zawiera okolo 0.17 % estrogenow roślinnych. Olejki lotne znajdujące się w kwiatach koniczyny czerwonej zawierajom metylosalicylan.

  Użycie wyciongu z koniczyny czerwonej jako suplementu dla kobiet w okresie menopauzy zyskało dużo uwagi na rynku australijskim. Produkt zawierajoncy ten ziołowy wyciong nazywa sie Promensil. Tabletki, wprowadzone na rynek amerykański w 1998 roku, zawierają 40 mg izoflawonów. Większość badań była przeprowadzana na kontynencie australijskim. Ta sama firma sprzedaje suplement koniczyny czerwonej zwany Trinivin (każda tabletka zawiera 40mg izoflawonów). Jest on używany przez mężczyzn z powiększonym gruczołem krokowym.

   Zgodnie z badaniami przeprowadzanymi przez producenta, Novogen, izoflawony zawarte w koniczynie czerwonej są zdolne powstrzymywać wypieki u kobiet w czasie menopauzy bez prowadzenia do rozrostu tkanki macicznej (śluzówki macicy). Badania opublikowane w marcu 1999 roku dowiodły, że izoflawony w koniczynie czerwonej pomagają w utrzymaniu plastyczności i giętkości dużych naczyń krwionośnych.

   Charakterystyczne czerwone kwiaty tej szeroko uprawianej na paszę rośliny zostały poddane szczegółowej analizie chemicznej. Potrzebna byla 1/3 strony, aby wymienić wszystkie składniki chemiczne znajdujące się w koniczynie czerwonej. Stwierdzenie, że koniczyna czerwona słodzona miodem i pita dwa do trzech razy dziennie w ciągu czterech - sześciu tygodni oczyszcza krew jest po prostu do końca nie zbadana. Jest prawdą natomiast, że oczywiste objawy choroby wenerycznej mogą zniknąć na przestrzeni czasu.

   Cztery izoflawony wyodrebnione w kwiatach koniczyny czerwonej posiadają właściwości estrogeniczne. Ten zauważony efekt okazał się pomocny w produkcji naturalnego suplementu stosowanego przez kobiety w okresie menopauzy. Izoflawony występujące w czerwonej koniczynie i np. w ziarnach soi, mogą zmieniać produkcję hormonów lub przemianę materii, mogą mieć wpływ na enzymy międzykomórkowe lub różnicowanie się i produkcję komórek.

    SUROWCE LECZNICZE

  Główki kwiatowe.

    ZASTOSOWANIE

   Koniczyna czerwona znalazła zastosowanie w leczeniu chorób skórnych, przeważnie w łączeniu z innymi ziołami mającymi działanie oczyszczające, takimi jak: łopian większy (Arctium lappa) oraz szczaw kędzierzawy (Rumex crispus). Koniczyna czerwona działa również jako środek odksztuślający i dlatego może być podawana w czasie napadów kaszlu. Estrogeniczne działanie koniczyny czerwonej znalazło zastosowanie w łagodzeniu objawów menopauzy.

     SKŁADNIKI

   Koniczyna czerwona zawiera: fenolowe glikozydy, flawonoidy, salicylany, kumaryny, kwasy mineralne.

     DAWKOWANIE

   Przeważnie koniczyna czerwona jest używana w postaci herbatek. Trzeba dodać 250 ml (jedna szklanka) gorącej wody do 2 -3 łyżeczek suszonych kwiatów zioła i zaparzać pod przykryciem 10 -15 minut. Pić trzy szklanki dziennie. Koniczyna czerwona może być również używana w formie kapsułek lub tabletek (2 - 4 gram suszonych kwiatów) lub nalewki (2 - 4 ml).

    Pić również trzy razy dziennie.

   UŻYCIE

              KWIATY:

    ŚWIEŻE - zgnieść kwiaty i przykładać na ukąszenia i ugryzienia owadów.

    NALEWKA - Stosować wewnętrznie na egzemę i łuszczycę.

    KOMPRES - Używać na bóle stawów i skazę moczanową.

    MAŚĆ - Stosowana na opuchnięcia limfatyczne. Sposób przyrządzenia takiej maści wygląda nastepująco:

    Zalać wodą świeże kwiaty i gotować na wolnym ogniu około 48 godzin. Odcedzić, odparować do postaci pól-suchej i wymieszać w równej ilości z maścią bezzapachową dostepną w aptece.

    PŁUKANKA DO OCZU - Użyć 5 - 10 kropli nalewki w 20 ml wody lub w dobrze odcedzonym naparze na zapalenie spojówek.

    IRYGACJA - Stosować napar z kwiatów koniczyny czerwonej na swędzenia pochwy.

    SYROP - Używać syropu przyrządzonego z naparu na suche, męczące kaszle.

        HERBATKA INDIANSKA LUB ESSIAC

     * 90g kwiatów koniczyny czerwonej

    * 90g kwiatów szczawika zajęczego

    * 90g korzenia łopianu większego

    * 30g morszczynu pęcherzykowatego

    * 30g pudru z wiąza czerwonego

    * 30g ostrożnia polnego

   Wymieszać wszystkie zioła. Gotować 5ml mieszanki w 1 szklance wody przez 5 minut. Pić trzy 3 szklanki dziennie przez 1 - 3 miesięcy. Ta receptura jest najbliższa originalnej recepturze Indian Ameryki Północnej, którzy używali jej w walce z rakiem. Herbatka ta jest również wspaniała na oczyszczanie krwi.